Ruzie..

Hij keek haar even droog aan en grijnsde dan even. "Nee hoor,vind ik heus niet erg"zei hij tegen haar. Toen ze hem porde kromp hij even in elkaar en keek haar dan even met een glimlach aan. Hij legde zijn handen dan op haar zij en begon haar dan ook zachtjes in haar zij te porren. "Je porde de verkeerde jongen"zei hij lachend tegen haar. Vallon hoorde gelach en besloot dan ook maar naar hun toe te lopen en zich daar neer te leggen.

Kira keek hem aan en grinnikte."Dan blijft ik zitten" zei ze rustig en zag dat hij even ineen kromp. "Oeh je kan er niet.." begon ze maar toen begon hij haar te porren. "Nee!" gilde ze lachend. "Stop stop stop!" gilde ze en pakte zijn handen vast. Op dat moment sprong Fire op haar rug zodat ze op Andrew lag. De hond blafte vrolijk en Kira werd rood. Ze slikte en wilde snel weer rechtgaan zitten. "Oh euhh euhh" begon ze stotterend en zweeg snel.

Hij grijnsde maar bleef toch verder doen,tot ze opeens volledig op hem lag. Hij kleurde lichtjes rood en keek haar even aan. "Blame the dog,maar ik vond het niet erg"flapte hij er zomaar uit en hij zuchte eventjes. Hij ging zelf recht zitten en keek haar even aan. Nu zat ze gewoon op zijn schoot,hij streek even over haar schouder en hij keek dan even naar de grond. Even keek hij naar Fire en hij lachte dan ook even.

Kira zweeg en bleef even zitten. "Oh euh oke" zei ze snel en ging naast hem zitten. Na dit voorval durfde ze neit echt veel meer te doen. Ze trok haar trui aan en trok haar capuchon op. Ze zweeg en keek ook kort naar Fire die vrolijk blafte. Ze zweeg nog steeds en keek voor haar uit.

[doei]

Andrew keek haar even aan en zuchte. Hij steunde met zijn ellebogen op zijn knieën en keek rustig voor zich uit. "Waarom bloosde je eigenlijk?"vroeg hij aan haar en keek haar even aan. Zijn blik ging weer naar de zee,en daar bleef hij op hangen. Zelf was hij ook rood geworden,maar hij had zelf geen idee waarom. Vallon keek de twee aan en fronste even. Hij blafte dan luid naar Fire.

Kira keek op en zweeg even. "Euh geen idee" loog ze maar en glimlachtte vaagjes. Ze keek even naar de twee honden en gaf Fire snel even een aai. Ze zweeg verder en had zelf een beetje een idee waarom ze bloosde. Maar langs de andere kant had ze geen idee. Ze zuchtte even en keek naar de zee.

Hij keek haar dan aan maar hem legde zich dan weer naar. "Zal wel"mompelde hij droog en grijnsde eventjes. Vallon legde zich tegen neer en liet een korte laf horen. Hij geeuwde kort en sloot dan voor een tijdje zijn ogen,maar hij reageerde nog altijd op elk geluid dat hij hier hoorde. Opeens kreeg hij een natte lik over zijn gezicht. "Ieuw,Vallon ga even iemand anders liggen joh"zei hij droog. Hij wreef de kwijl van zijn gezicht en snoof eventjes.

Kira keek naar hem en zweeg. Ze wist nu echt niet wat ze moest zeggen of doen. Ze zuchtte even en staarde voor haar uit. Fire blafte even en stond op. Hij begon wat rond te lopen en sprong even later weer in het water. Kira keek kort naar de hond en hoorde wat Andrew zei. Ze grijnsde en keek droog naar hem. "Is het lekker?" vroeg ze plagend en keek hem aan.

[msn werkt niet en ga even afwassen]

[Ok]

"Droge vis,wil je is proeven misschien. Hij lekt je zo helemaal onder"zei hij droog tegen haar en grijnsde eventjes. Hij kwam dan weer recht en keek haar eventjes aan. "Kira,wat is er,en wees eerlijk tegen me"zei hij tegen haar en zette zich dan naast haar neer en wachte eventjes. Hij keek even naar zijn handen en wachte dan ook maar op een antwoord,weer geeuwde hij even. Maar na een tijd keek hij Kira weer aan.

Kira grinnikte. "Nee dankje" zei ze en glimlachtte. Ze keek even rond en hoorde toen de vraag. Ze zweeg even en zuchtte diep. Ze wist even niet wat ze erop moest antwoorden maar oke hij wilde dat ze eerlijk was. "Ik weet niet waarom ik bloosde, ik heb alleen een goed gevoel als ik bij je ben" zei ze zacht en keek hem aan. Fire blafte even maar liep weer cirkels zodat zijn zwarte vacxht snel droog zou zijn.

Andrew grijnsde even maar luisterde naar haar woorden. Ze voelde zich goed bij hem,hoe moest hij dat nu opvatten. Liefde had hij nooit gekend,van niemand dus dat was al een probleem. Hij keek haar even aan en knikte dan droog naar haar. Vallon begon weer achter Fire aan te rennen en blafte dan ook luidkeels naar hem. Nu wist hij niet meer hoe hij op haar moest reageren,langs de ene kant was hij gevleid door haar,maar langs de andere kant klapte hij helemaal toe. Over gemengde gevoelens gesproken.

Kira keek hem aan en zweeg weer. Ze zuchtte even en wist niet meer wat doe. "Ik ga even wandelen" zei ze dan en stond op. Ze zuchtte weer en liep naar de zee. Fire blafte naar Vallon en liep verder. Kira liep langs het water verder en keek naar de grond. Ze had nog nooit bij een jongen gebloost en zich zo fijn gevoelt. Was ze dan...? Kira schudde de gedacdhte weg en keek naar de honden.

Hij knikte en zette zichzelf dan ook recht en lokte de hondn naar hem toe,hij begon dan weer met hun te dollen. Vallon sprong tegen hem aan waardoor hij weer neerviel maar ditmaal rolde hij weg toen hij hem juist een likjesaanval te ontwijken. Hij begon hem wer gek te maken en bewoog dan met zijn hand langs zijn oren en dan begon hij Fire ook wat te jennen. Vallon sprong naar Fire toe en haalde hem onderuit.

Kira keek even toe maar liep verder. Op een kleine berg ging ze zitten en staarde ze voor haar uit. Ze snapte haar eigen gevoelens niet meer. Ze kon toch niet nu al verliefd zijn? Ze zuchtte diep en sytaarde naar het zand. Fire blafte hard en gromde iets toen Andrew langs zijn oren bewoog. Hij ontblootte zijn tanden en keek kwaad. Hij had iets aan zijn oren en dat liet hij merken. Elk moment zou hij kunnen aanvallen. Hij viel even maar sprong dan grommend recht.

Meteen toen hij zijn tanden ontbloote ging Vallon voor hem staan en gromde even hard als hem. Als hij ook maar iets zou doen draaide het uit op een gevecht tussen de twee honden. En Andrew wist zeker dat ze niet ophielden tot er een dood was. Hij besloot dan maar naar het water toe te lopen en keek voor zich uit,de nacht was al gevallen,al een tijdje. Hij legde zich neer en voelde het water langs hem heen gaan.

Fire gromde zachter. Tegen Vallon deed hij natuurlijk niets en hij blafte naar hem. Hij kon met Vallon praten dus hij zei ook dat hij daar wat had. Natuurlijk was het voor Andrew en Kira geblaf. Kira keek ronde en staarde naar het water. Af en toe keek ze naar Andrew maar al snel staarde ze weer naar de zee.

Vallon kalmeerde zelf ook wat,en maakte dan een knik beweging naar hem en deed dan een speelse beet naar haar. Maar toen keek de hond een lange tijd naar Kira. Wat was er mis tussen haar en Andrew? Andrew zelf was weer helemaal doorweekt en staarde wat over de zee uit. Nadenken kon hij hier als de besten. Maar hij snapte niet over wat hij moest nadenken.

Fire blafte terug en hapte ook terug. Hij keek naar Vallon die naar de twee keek. Hijzelf snapte het ook niet echt. Kira trok haar knieën op en legde haar hoofd erop en haar armen eromheen. Ze zuchtte eens diep en staarde naar de zee. Ze dacht aan vanalles en ze wist gewoon neit wat ze moest gaan doen nu. Was ze echt verliefd of was het wat anders? Ze had er helemaal geen idee van.

Vallon deed een rare beweging met zijn kop als teken dat hij beter naar haar toe kon gaan,dan met hem liggen te dollen. Zou hij Andrew wel gaan uit dagen ofzo. Andrew ademde even diep in en petste wat water opzij. Wat had hij nu toch? Waarom was hij niet bezig met de honden,of gewoon om iemand te vermoorden aangezien dat dan toch nog wel zijn werk was. Hij had genoeg van de stilte die hier heerste en hij raapte een kleine steen op en smeet die in het water.

Kira zuchtte en vond het te stil. Fire knikte en liep naar zijn baasje toe. Kira keek op en glimlachtte zachtjes. Ze gaf hem een aai en stond dan op. "Kom" zei ze zacht en liep verder. Even keek ze nog naar Andrew maar ze liep weg. Fire bleef even staan en keek kort naar Vallon en Andrew. Hij gaf nog een blaf en liep dan mee metzijn baasje.

Hij keek even naar achter en zag dan dat ze vertroken. Hij floot op zijn vingers en Vallon kwam aanlopen. Dan stond hij op en klikte hem aan zijn ketting vast. Na een tijdje liep hij naar de boom en greep zijn shirt en trok dat dan ook al weer aan. Hij zou haar al wel weer zien dus veel maakte het voor hem niet uit. Dan liep ook hij weg van de zee.