Night..

Een blond meisje liep met haar zwarte hond over de straten. Ze keek kil om haar heen en grijnsde even. Ze zag opeens een groepje jongens staan en liep op ze af. Ze keek ze kil en grijnzend aan en de jongen begon haar uit te dagen. Kira trok opeens een geweer en richtte die op de jongen. Ze werd vastgegrepen en schoot. Fire gromde vals en beet in een been terwijl hij hevig met zijn kop schudde. Kira stamptte de andere jongen en liet haar hond maar doen. Ze gaf een andere gast een harde boks en hoorde opeens een schot. Een gejank klonk scherp in haar oren. Haar ogen werden groot en ze keek. Daar lag haar hond. Op de grond met een plas bloed om zijn lichaam. "FIRE!" gilde ze geschrokken en ze draaide haar naar de jongens. "Jullie" siste ze razend en liep op ze af. Ze trok haar mes en sneed ze de keel over. De laatste drukte ze tegen de muur en kneep zijn keel dicht. Ze wilde neit stoppen nu. Ze moeten allemaal dood schoot er door haar kop..

Toen hij een schot had gehoord was hij uit een steeg gesprongen. Dan keek hij naar Kira en Fire. Meteen liep Vallon naar de man en beet hem hard in het been en trok hem bij Kira vandaan. Hij sleurde hem een eindje verder mee en begon hem daarna te bijten tot hij zou sterven,hij had zijn maatje vermoord. Andrew keek naar het honden lichaam en snoof even. "Kira"zei hij kalm tegen haar,maar al snel liep hij naar haar toe en gaf haar een knuffel. Wie vermoorde er nu een hond? Dat was gewoon laag. "Kalmeer"zei hij zachtjes tegen haar.

Kira lostte toen Vallon hem meesleurde en stapte achteruit. Tranen stonden in haar ogen en gleden over haar wangen. Ze voelde de knuffel en zweeg. Ze staarde naar de grond en luisterde een beetje. Ze ademde zwakker dan ervoor. Ze was haar hond kwijt. Ze had hem als pup toen zij klein was en hij was alles voor haar. Ze keek naar het lichaam en liep erheen. Ze ging op haar knieën zitten en pakte de hond vast. Ze snikte en kneep haar ogen dicht. "Fire" zei ze zachtjes tegen de hond en hing al snel onder het bloed.

Andrew keek haar aan en balde zijn vuisten even,maar kalmeerde meteen weer. Hij knielde bij haar neer en sloeg zijn arm om haar heen. Zijn blik ging naar het lichaam van de hond die hij eigenlijk wel tof had gevonden. Nu wist hij al helemaal niet meer wat doen. "Kira,kan ik iets doen"zei hij lichtjes geraakt door de dood van haar hond. Vallon scheurde de man uit elkaar,de woede las je in zijn ogen en te bedaren was de hond nu niet meer.

Kira zei niets en ze bleef de hond omhelzen. Haar tranen maakten zijn vacht wat nat en ze snikte eventjes. Ze antwoordde niet en deed echt niets. Ze was haar beste vriend kwijt, haar maatje, haar boezemvriend, haar leven. Ze snikte weer en trilde van verdriet en woede. Even gleed haar blik naar Vallon maar al snel kneep ze haar ogen dicht van woede en verdriet.

Vallon was nog steeds niet klaar maar de man was dood. Kwaad liep hij weer naar hen toe maar zette zich op enkele meters afstand. Als hij nu bij hen kwam zou hij hen ook kunnen aanvallen. Andrew streek met zijn hans zachtjes over de vacht van de dode hond en keek voor zich uit. Het enigste wat hij deed was haar iets dichter tegen zich aan trekken. Het rare gevoel dat hij eerst had gehad was weer iets minder geworden maar het was nog steeds aanwezig bij hem,en dat zou nog wel een tijdje zo blijven.

Kira voelde hoe ze dichterbij hem werd getrokken en ging wat anders zitten. Ze sloeg haar armen rond hem en legde haar hoofd tegen hem aan. Ze snikte nog eens en tranen gleden over haar wangen, steeds meer. Ze had vreselijk veel verdriet op dit moment en snel zou het niet verdwijnen. Ze keek even naar haar dode hond en met een trillende hand liet ze deze aaiend over de vacht strelen. Ze zuchtte diep en staarde naar de hond.

Andrew keek haar even aan en streek zachtjes over haar rug. "Gooi het er maar allemaal uit zou ik zeggen. Maar weet nu kent hij misschien rust,en de doden gaan nooit voor eeuwig weg,ze verdwijnen aleen voor een tijdje"zei hij tegen haar. Vallon liep dan eindelijk naar hen toe en duwde met zijn snuit zachtjes tegen Fire aan. De hond was gekrenkt,zijn maatje was afgenomen,en daarvoor zou de mensheid boete. Dan legde hij zich neer voor hun en keek met een zielige blik naar de hond.

Kira keek hem aan en zuchtte even. Ze antwoordde nog steeds niet en ze staarde naar Fire. Ze keek dan naar Vallon die zich duidelijk ook slecht voelde aan dit verlies. Kira kreeg meer tranen en stond op. Ze liep naar een muur en sloeg er met haar vuist tegen totdat deze bloedde. Ze zakte opeens door haar knieën en barstte in tranen uit. Ze kon dit niet meer aan..

Hij keek haar aan en sloot zijn ogen even toen ze opstond. Al snel volgde er een klap en een geluid van iets dat viel op de grond. Vallon legde zich meteen tegen Fire aan. Wie zich nu bij hem waagde was dood. Andrew zelf stond op en liep naar haar toe. Hij scheurde een lange reep van zijn hemd af en bond dat rond haar pols. Dan sloot hij haar in zijn armen en liet haar voor nu niet meer los. "Rustig maar,ik ben bij je"zei hij zachtjes in haar oor en streek even over haar achterhoofd.

Kira staarde voor haar uit en voelde hoe hij de reep om haar pols bond. Ze zweeg en het prikte best hard. Ze zuchtte en voelde dan de armen om haar heen. Het voelde alsof ze niet losgelaten zou worden. Kira zuchtte diep en staarde nog steeds stil voor haar uit. Ze hoorde de woorden en zweeg. Ze hoorde toen wat gejank maar wist niet of ze erop moest gaan reageren.

Hij keek haar even aan en zuchte diep. Vallon keek op toen hij gejank hoorde,het was van een teef,maar waar was ze. Hij stond op en ging dan maar opzoek naar de teef. Andrew keek haar aan en zuchte,dit was gewoon erg voor haar. "Kira,praat met me please ik maak me zorgen"zei hij zacht tegen haar en hij liet haar dan zachtjes tegen de muur aan leunen en keek haar nog een lange tijd aan. Hij wreef even over zijn schouder die al weer helemaal was opgelapt.

Kira stond maar mee op en ging tegen de muur aanstaan. Ze zuchtte even en keek hem dan stil aan. "Ik voel me zo slecht nu" sprak ze zacht en je hoorde dat ze erg gekwetst was. Ze keek even naar Fire en hoorde opnieuw gejank. Een zwarte teef zat ergens vastgebonden en was helemaal mager. Ze janktte en werd net geslagen door iemand. Iemand die haar niet meer wilde..

Toen hij nog een jank hoorde liep Vallon al wat harder,hij zag juist dat een man haar sloeg en meteen rende hij erop af. Hij trok de man bij haar vandaan en begon hard te bassen naar hem. Andrew keek haar even aann en zuchte diep. "Kira,ik weet dat dit moeilijk is,maar hou je sterk,ik ben er voor je dat weet je"zei hij tegen haar,hij zette zich naast haar neer en legde zijn hand om haar heup.

Kira keek hem aan en knikte maar. Ze veegde de tranen zuchtend weg en voelde de hand om haar heup. Ze begon weer licht te blozen en staarde dus ook snel naar de grond. De teef keek op toen Vallon haar hielp en blafte zachtjes. Ze ging neerliggen en keek naar de man en Vallon. Ze trilde een beetje maar hield haar stil. Kira zuchtte weer en staarde nog steeds voor haar uit.

Vallon haalde uit naar de man waarna hij meteen weg liep. Dan keek hij naar de hond en begon aan het touw te trekken zodat ze los zou komen. Hij kniket kalm naar haar en trok nog een keer hard waardoor ze los kwam. Hij blafte naar haar als teken dat ze hem moest gaan volgen. Andrew keek haar even aan en zuchte diep,zijn hart sloeg enkele seconden veel sneller,wat had hij nu? "Kira,wat bedoel je met je voelt je goed bij mij?"vroeg hij dan aan haar en wachte af.

Kira keek hem aan en zweeg even. "Ik weet het niet maar ik denk" begon ze en zweeg weer. Ze keek op toen ze Vallon zag en daarachter liep een schim. De teef volgde en zag de twee zitten. Ze legde haar oren plat en haar staart tussen haar poten. Ze keek bang en trilde op haar poten. Ze bleef staan verderop en keek de twee wantrouwig aan. Kira keek en keek dan even naar Andrew en Vallon.

Vallon keek de teef aan en stelde haar gerust door in hun hondentaal te zeggen dat deze twee niets deden. Hij liep naar hen toe en ging bij hem zitte en wenkte haar. Andrew keek haar even aan en fronste kort. "Je denkt wat?"vroeg hij dan kort aan haar en wachte even af. Meteen daarna vielen de twee honden hem op. Hij knielde neer om de vrouwelijke hond gerust te stellen dat hij niets deed. "Kira geen overhaaste bewegingen maken,ze is bang voor ons"zei hij zacht.

Kira keek naar de hond en antwoordde verder niet op Andrew. Ze strekte voorzichtig haar arm. De hond kwam voorzichtig dichter en snuffelde aan de hand van Kira. Ze zag de dode hond en keek dan naar Kira. Ze had nog tranen dus het was haar hond geweest. De teef gaf een klein likje maar was nog steeds wat angstig. Kira glimlachtte zacht en keek de teef rustig aan. "Shhtt rustig maar" sprak ze zachtjes en aaide heel voorzichtig voer haar kop.

Vallon liep naar Andrew en keek de twee even aan. Rustig stond Andrew op en liep naar Fire toe samen met Vallon. Dan knielde hij neer. "Je hebt een goed leven gehad jongen,maar ook de beste moeten gaan,het ga je goed daar boven"zei hij zachtjes tegen de hond. Vallon likte hem nog een laatste keer en keek dan weer naar Kira en de teef. Andrew streelde Vallon kalmerend over zijn hoofd en keek zelf ook naar de twee,hij had het best wel warm nu,en dat kwam niet door de temperatuur hier. Vallon kwispelde even droogjes en keek hem dan aan.

Kira keek naar de teef en aaide rustig. De teef ging liggen en kwispelde heel zacht. Kira glimlachtte en aaide rustig. "Ik noem je Luna" zei ze zacht en stond weer op. Luna kwispelde en blafte erg zacht. Ze vond het een mooie naam. Ze liep voorzichtig naar Vallon en gaf hem een likje als bedankje. Kira keek naar de twee en stak haar handen in haar zakken.

Toen de teef naar Vallon kwam en hem een likje gaf gaf die er haar een terug en liep dan een rondje om hen allen heen. Andrew taste in zijn heuptas en haalde daar twee hondebotten uit. Een gaf hij aan haar en het ander smeet hij naar Vallon die het vrolijk opving en er begon op te kauwen. Hij stond dan op en liep naar Kira toe. "Zou je me het dan nu misschien kunnen vertellen,waarom jij je goed voelt bij me?"vreg hij aan haar en keek haar kalm aan. Dat ze nu Luna had deed hem al iets kalmeren over het feit dat ze Fire verloren had.

Kira keek naar Luna die op het bot begon te knabbelen en keek dan naar Andrew. "Ik denk dat ik verliefd op je ben" zei ze dan zacht en keek hem aan. Haar blik gleed dan snel naar de grond waar ze heen bleef kijken. Ze werd zowat knalrood op dit moment. Haar hart klopte sneller als ze bij hem was en ze kreeg het ook warmer. Ze was dus duidelijk verliefd..

Hij keek even naar de honden maar gelijk toen ze wat zei ging zijn blik naar haar toe. Hij beet even op zijn onderlip en glimlachte even kort. "Laat me even iets proberen"zei hij zachtjes. Hij legde zijn hand op haar wang en duwde haar gezicht naar het zijne toe. Toen kwam hij dichter met zijn gezicht en gaf haar een kus op haar lippen,lang duurde die niet maar het was net lang genoeg omzijn gevoelens te uiten. "Wel voelde je iets?"vroeg hij dan ook aan haar.

Kira keek hem aan en hoorde zijn woorden. Ze slikte even en keek hem stil aan. Opeens voelde ze de kus en keek hem stil aan. Ze knikte zacht als antwoord en kustte hem terug. Dit keer duurde het wat langer dan de eerste. Ze streelde even over zijn wang en stopte. Ze bloosde hevig en keek hem stil aan. Ze wist eventjes niets te zeggen op dit moment. Luna keek even naar de twee en kwispelde zacht.