On My Own

Hawke liep over het veld en keek naar de ondergaande zon. Iets wat hij vaker deed. Haast iedere avond liep hij buiten. Hij glimlachte zwak en keek naar de lucht. Daarna liep hij rustig verder. Hij keek op toen hij een rots zag en liep er rustig naar toe. Hij sprong er op en trok een knie omhoog en rustte met zijn hoofd er op. Zijn ogen gingen over het veld en bleven rusten op de halve oranje cirkel die langzaam onder ging. Al merkte je er niets van, als je langer bleef zitten zag je dat wel.
"Zoveel vragen....zo weinig antwoorden.." mompelde hij. Hij dacht rustig na maar bleef alert op zijn omgeving. Hij sloot voor kort zijn ogen. "Waarom..." mompelde hij en keek naar de bossen die in de verte te zien waren. Hij sloot zijn ogen en begon zacht een lied te zingen. Hij voelde zich tot rust komen en hield zijn ogen gesloten.

( het liedje: https://www.youtube.com/watch?v=E4Zsffydebg )